14 Январ 2020

Экстремизм ва терроризм аз мафҳумҳоест, ки имрӯз дар тамоми ҷаҳон вирди забони ҳама шудааст ва ин ду мафҳум ба ҳам пайваст мебошад. Экстремизм, яъне тундравӣ ба терроризм меорад. Террористон мехоҳанд, ки мақсади худро бо роҳи зӯроварӣ, тарсу ваҳм ва куштор амалӣ созанд. Онҳо бар зидди сиёсати давлат кор мебаранд, одамонро аз Ватан дур месозанд, ҷомеаро хароб мекунанд.

Имрӯз терроризм ва экстремизм дар тамоми ҷаҳон ба яке аз падидаҳои хатарнок табдил ёфтааст. Экстремистон ва террористон кӯшиш менамоянд, ки ба сафи худ наврасон ва ҷавононро ҷалб намоянд, зеро ки ҷавонон бо зудбоварӣ ба осонӣ ба онҳо пайравӣ менамоянд. Мақсади экстремизми муосир таъсиси давлате мебошад, ки бо барпо намудани он барпо намудани ҳокимият аз болои ҷаҳони ислом ва сипас дар тамоми ҷаҳон мебошад.  Ҷавонони имрӯза аз сабаби набудани ҷойи кори муносиб ё худ пайдо намудани шароити хуби зиндагӣ, паст будани сатҳу саводнокӣ, дурӣ аз оила ва падару модар, бехабарӣ, беназорат мондан ба ин гуна гурӯҳҳои ифротгароӣ шомил шуда истодаанд. Вақте ки ҷавонон бекор мемонанд ё ин ки дар муҳоҷират қарор доранд, дар натиҷаи таъсири мушкилоти рӯзмарра даст ба ҷиноят мезананд ва бо гурӯҳҳои номатлуб рӯ меоранд. Онҳо мехоҳанд, ки бо ин роҳ мушкилоти худро ҳал намоянд. Мутаассифона, мушкилоти зиёди наверо барои худ эҷод намуда, аслан ояндаи худро аз байн мебаранд.

Ин амалу зуҳуроти хатарафзо метавонад, дар тамоми соҳаҳои фаъолияти инсон – дар дин, сиёсат, илм ва ҳатто дар варзиш низ ба миён ояд. Имрӯз терроризм дар минтақаҳои гуногуни ҷаҳон доман паҳн карда, хатари бузурги иҷтимоӣ дорад ва барои амнияти давлатҳои алоҳида ва минтақаҳо воқеан таҳдид эҷод менамояд.

Алъон дар як қатор давлатҳо ҷангҳои харобиовар идома дошта, боиси афзоиши шумораи фирориёни иҷборӣ, бекорӣ, гуруснагӣ ва шиддат гирифтани проблемаҳои иҷтимоӣ гардидаанд. Терроризм ва ифротгароӣ беш аз ҳарвақта авҷ гирифта, бо оқибатҳои даҳшатбору бераҳмонаи худ ба проблемаи ҷиддитарини инсоният дар асри ҶҶI табдил ёфтааст.

Дар ҷумҳурии соҳибистиқлоламон мақомоти дахлдор барои пешгирӣ ва андешидани чораҳои муқовимат бар зидди ин ҳодисаҳои номатлуб пайваста чораҳои заруриро роҳандозӣ мекунанд.

Барои ҳамин терроризм ва экстремизм дар кадом шакл набошад, онро мо қабул намекунем. Мо, омӯзгорон бояд насли наврас ва ҷавононро дар ҳисси баланди миллӣ, ватандӯстиву ватанпарастӣ, худшиносиву худогоҳӣ  тарбия намоем. Инчунин, кӯшиш ба харҷ диҳем, ки шомилшавии ҷавононро ба ҳизбу ҳаракатҳои тундгаро, зуҳуроти номатлуб бахусус ташкилоти экстремистӣ – террористии ҳизби наҳзати ислом пешгирӣ намоем.

Мубориза бар зидди экстремизму терроризм вазифаи ҳар як инсон мебошад. Барои ҳамин мо мардумони Тоҷикистон бояд Ватани худро, халқи худро аз ингуна зуҳуроти хатарнок ҳимоя кунем ва барои ободии Ватан аз таҳти дил хизмат намоем.

Муҳаббат Масадиқова,
омӯзгори МТМУ №7 шаҳраки Адрасмон