Ҳамшаҳриёни гиромӣ!
Боиси тафохур аст, ки Ватани маҳбуби мо – Тоҷикистони соҳибистиқлол беш аз чоряк аср инҷониб, ба ҳайси узви комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ арзи ҳастӣ дорад. Дар ин солҳо мамлакати мо ва халқи баору номуси он аз нури хуршеди истиқлолият баҳравар аст ва туфайли ин дастоварди бузург дар роҳи рушду инкишофи сиёсиву иҷтимоӣ ва иқтисодиву фарҳангӣ бо қадамҳои устувор пеш меравад.
Имрўз бо шарофати Истиқлолияти давлатӣ ва бо сарварии хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки нерумандтарин муҳофизи истиқлолияти кишвар мебошанд, мардуми Тоҷикистон озодона дар фазои сулҳу ваҳдат бо сари баланд зиндагӣ ва меҳнат мекунанд.