08 Феврал 2019
Акбар Шариф нависанда, рўзноманигор ва олими тавоно буд. Ў дар баробари корҳои илмӣ – эҷодиаш ҳамчунин, барои бедории сиёсии шаҳрвандони Тоҷикистон ҳамеша талош менамуд. Акбар Шариф аз хўрдӣ ба рўзноманигорӣ шавқу рағбати самимона пайдо намуда буд. Ў ҳанўз аз даврони мактабхонӣ дар дафтари махсуси худ мавзўъҳои мавриди алоқаашро дар он қайд менамуд. Устодонаш аз вай бо қаноатмандӣ ёд мекарданд. Ба гуфти баъзе аз ҳамкорон, замоне ки якумин маротиба мақолааш дар ҳафтанома ба нашр расид, шавқи пурэҳсоси рўзноманигорӣ ва нависандагӣ дилашро фаро гирифта буд. Аз ҳамон вақт сар карда тасмим гирифта буд, ки рўзноманигор ва нависандаи касбӣ шавад. Аслан вай мехост ўро ҳамчун рўзноманигор шиносанд. Ба гуфтаи худи Акбар Шариф, ки мегуфт: «Рўзноманигорӣ набояд бо навиштани чанд мақолае мадуд шавад». Ба дарки ў рўзноманигорӣ яъне, бо мардум будан аст. Дар шодиву ғами халқи тоҷик рўзноманигор бояд шарик бошад. Акбар Шариф гарчанде ҷавон буду на он қадар сини калон дошт, нисбати касбаш чунин хулосабарорӣ намуда мегуфт: «Рўзноманигор аз халқ асту халқ аз рўзноманигор».
Акбар Шариф касбашро хеле дўст медошт. Ў бо дарки амиқи масъулияти касбияш аз фаъолияташ ифтихор мекарду аз интихоби касби дар пешгирифтааш изҳори қаноатмандӣ мекард. Акбар Шариф зарурати шадиди фаъолияти рўзноманигорӣ ва нависандагиро дар солҳои бесарусомониҳои шаҳрвандӣ амри зарурӣ ва саривақтӣ меҳисобид. Ҳама роҳбарон ва ҳамкорон таҳсинаш мехонданд. Ин рўзноманигори ҷавон мушкилӣ ва сабабҳои он ҳама бетартибиҳоро дарк карда, дар фаъолияти худ мардумро ба сулҳу субот, таҳаммулпазирӣ ва хештаншиносӣ даъват менамуд. Дере нагузашта Акбар Шариф дар ҷаҳони расонаҳои хабарии ҷумҳурӣ машҳур гашт. Қаламаш нисбати ноадолатиҳои гурўҳҳои силоҳбадастони худхоҳу ғаддор шамшери тезу бурроро мемонд. Гарчанде дар он солҳо ҳама чунин иродаро надошт, вале ў хеле собитқадам ва шуҷоъу боирода буд. Шуҷоати адабии ў ҳамкоронашро дар ҳайрат мегузошт. Акбар Шариф чанд маротиба аз тарафи гурўҳҳои зери танқидаш қарордода таҳдид таҳдидҳо ҳам пай бурда буд. Вале ў аз муборизаи қаламӣ даст накашид. Баръакс, акнун вай дарк мекард, ки муборизааш бо чунин афроди тахрибкор натиҷае додаст.
Акбар Шариф дар муҳити кораш бо устодон, ҳамкорон ва шогирдонаш хеле боадабона рафтор мекард. Бархе ҳамкоронаш ҳадс мезананд, ки баъзан вақт Акбар Шариф хеле табиати шўх дошт. Аммо дар фаъолияти касбияш хеле ҷиддӣ муносибат мекард.
Акбар Шариф ҳамчун рўзноманигор дар дигар ҳафтаномаҳо низ мақолаҳояш ба нашр мерасиданд. Вай фаъолияти касбии хешро дар ҳафтаномаи «Наврўзи Ватан» оғоз кардааст. Ў аз аввали фаъолияташ вазъи иҷтимоӣ ва сиёсии мардум дар мақолаҳояш инъикос мегашт.
Акбар Шариф шахси бомаърифат, худогоҳ ва хештаншинос буд. Вай ҳамеша халқи тоҷикро ба адами бегонапарастӣ даъват менамуд, ки дар солҳои растохези ҷанги шаҳрвандӣ гурўҳҳои манфиатҷўи хориҷӣ фаъолияти тарғиби ғояҳои сиёсӣ ва фарҳангии худро то ҳад ҷоннок менамуданд. Шодравон хеле рўзноманигори зиндадил буду ба ояндаи миллати тоҷик беандоза хушбин
Соли 1996 бо фармони роҳбарияти ТТЭ ҲНИ ба ҳалокат расонида шуд.
Акрамов Рустам. сокини ш. Душанбе
