ДАВИ НАВРӮЗӢ ДАР ГУЛИСТОН

Дар маркази шаҳри Гулистон бахшида ба иди байналмилалии Наврӯз дави наврӯзӣ ва марафони велосипедронӣ баргузор гардид.

Дар ибтидо дар майдони маркази савдои “Пӯлодиён”-и кӯчаи асосии шаҳр бо иштироки ҷомеаҳои меҳнатии корхонаву муассиса ва ташкилоту идораҳо ва ҷамоати шаҳраки Сирдарё ҷамъомади ботантана доир гардид.

Дар табрикоти Раиси шаҳри Гулистон Фирдавс Шарифзода ба иштирокчиёни дави наврўзӣ зикр карда шуд, ки бо мақсади амалӣ намудани сиёсати варзишпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар самти таҳкими тарзи ҳаёти солим, рушди оммавияти варзиш ва ҷалби ҷомеа ба таҳкими дӯстӣ ва ваҳдати саросарӣ, имрӯз сокинони шаҳру шаҳракҳои Гулистон низ бо рӯҳбаландӣ ва ифтихормандӣ дар ин чорабинии умумиҷумҳуриявӣ иштирок менамоянд. Дар ҳақиқат, дави наврӯзӣ ва марафони велосипедронӣ ин боз яке аз омилҳои оммавӣ гардонидани варзиш ва тарғиби тарзи ҳаёти солим аст. Дар баробари ин, маъракаи мазкур баҳри инкишофи варзишу тарбияи ҷисмонӣ, эҳё ва рушди намудҳои гуногуни варзиш ва таъмини ширкати ҷавонони мамлакат дар мусобиқаҳои минтақавию ҷаҳонӣ ҳамаҷониба мусоидат менамояд.

ТЕРРОРИЗМ ХАТАРИ ИМРӮЗУ ФАРДО

Вазъи сиёсии ҷаҳони имрӯза, аз ҷумла давлатҳои исломӣ хеле муташанниҷ буда, таъсири он ба тамоми кишварҳои олам, аз ҷумла давлата мо расидааст. Барои ба чунин ҳолат расидани мамлакатҳои ҷудогона ҳизбу ҳаракатҳои экстремистию террористӣ манфиатдор дониста мешаванд. Имрӯз олами ислом ба қатлу террор, талаву тороҷ, ваҳшонияту даҳшат гирифтор шудааст ва зиёдтар аз он тамоми корҳои ғаӣришаръӣ, балки аъмоли куфр аз номи дини мубини ислом анҷом дода мешавад.

Асосгузори сулҳу вахдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон иброз доштанд, ки «Паёми имсола ба мақоми олии қонунгузори мамлакат ва мардуми шарифи Тоҷикистон дар шароита торафт мураккаб гардидани вазъи ҷаҳони муосир, густариш паӣдо кардани зуҳуроти ниҳоят хатарноки асри нав-терроризм ва экстремизм, вусъати бесобиқаи бархурди манофеи қудратҳо барои аз нав тақсим кардани ҷаҳон вобаста ба ин, боз ҳам печидаву муташанниҷ гардидани вазъи сиёсии саӣёра, инчунин шиддат гирифтани буҳрони молиявию иктисодӣ дар бисёр кишварҳои олам пешниҳод мегардад».

МУҚОВИМАТ АЛАЙҲИ ТУНДГАРОӢ

Яке аз зуҳуроте, ки дар ҷаҳони муосир ба проблемаи глобалӣ табдил ёфтааст, терроризми байналмиллалӣ мебошад. Истилоҳи террор аз воҷаи лотинии «tӯққoқ» баромада, дар забони тоҷикӣ мазмунан маънои тарс, даҳшат ва ҳаросро ифода мекунад. Дар байни муҳаққиқон оид ба замони пайдоиши терроризм гуногунақидагӣ ҷой дорад. Онҳое, ки ҳама гуна куштори сиёсиро чун терроризм эътироф менамоянд, дар асоси ин маҳак онро ба замони атиқа марбут медонанд. Гурӯҳи дигар терроризмро зуҳуроти охири асри ХХ медонанд. Таърихнигори фаронсавӣ М. Ферро терроризмро бо фаъолияти махфии исмоилиҳо (махсусан асатинҳо) дар асрҳои 11-12 алоқаманд медонад. Н. Неймарк бошад, пайдоиши ин зуҳуротро ба давраи пас аз ислоҳоти наполеонӣ вобаста медонад.

А.А.Королев қайд мекунад, ки ҳанӯз 340 сол пеш аз солшумории мо падари Искандари Мақдунӣ дар натиҷаи амали террористӣ ба ҳалокат расидааст. Таҳлилгарони дигар аввалин гурӯҳи муташаккили террористиро гурӯҳи яҳудии Сикариев, ки дар асри 1 то мелод дар Яҳудия амал мекард, эътироф менамоянд. Аъзои ин гурӯҳи террористӣ намояндагони донишманди яҳудиро, ки мехостанд бо римиҳо сулҳ баста шавад, ба дуршавӣ аз дин ва нодида гирифтани манфиатҳои миллӣ гунаҳкор дониста, ба қатл мерасонанд. Онҳо ба сифати силоҳ ханҷар ё «сику» шамшери кӯтоҳро истифода мебурданд. Дар фаъолияти сикаревчиён унсурҳои фанатизми динӣ ва терроризми сиёсӣ ба чашм мерасид.

ҶАВОНОН ОЯНДАИ ВАТАН

Имрӯзҳо ҷавонони саодатманди Ҷумҳурии Тоҷикистон бо такя ба дастгирии давлату ҳукумат ва ҳидоятҳои бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бояд зиракии сиёсиро аз даст надода, ба ҳар гуна андеша ва ақидаҳои ифротгароёнаи хоинони миллат мисли роҳбари ТЭТ ҲНИ Муҳиддини Кабирӣ ва пайравони ӯ дода нашуда, баҳри ободониву созандагӣ дар кишвари маҳбубамон ҷаҳду талош намудан лозим аст. Зеро Тоҷикистони азизамонро ҳеҷ гоҳ ва ҳеҷ кас аз он ҷумла ба монанди чунин гурӯҳҳои ифротӣ, ободу осуда ва пешрафти онро таъмин намекунанд. Ин аҷнабипарасту хоҷапарасту ватанфурӯшон тонҳо мақсадҳои шахсӣ ва манфиатҳои хаҷагонашонро пеша доранд.

Тадбирҳои андешидаи роҳбарияти давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон барои решакан намудани ин зуҳуроти нангин, даъват намудани тамоми кишварҳои олам ба ҳамоҳангиву ҳамдастагӣ дар роҳи мубориза ва муқовимат бо терроризм аз тарафи тамоми давлатҳои минтақа ва олам дастгирӣ ёфт. Ин аз он шаҳодат медиҳад, ки саъю талошҳо ба он равона карда шудааст, ки сулҳу суботу осоиштагӣ тамоми оламро фарогир бошад.