Имрӯзҳо ҷавонони саодатманди Ҷумҳурии Тоҷикистон бо такя ба дастгирии давлату ҳукумат ва ҳидоятҳои бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бояд зиракии сиёсиро аз даст надода, ба ҳар гуна андеша ва ақидаҳои ифротгароёнаи хоинони миллат мисли роҳбари ТЭТ ҲНИ Муҳиддини Кабирӣ ва пайравони ӯ дода нашуда, баҳри ободониву созандагӣ дар кишвари маҳбубамон ҷаҳду талош намудан лозим аст. Зеро Тоҷикистони азизамонро ҳеҷ гоҳ ва ҳеҷ кас аз он ҷумла ба монанди чунин гурӯҳҳои ифротӣ, ободу осуда ва пешрафти онро таъмин намекунанд. Ин аҷнабипарасту хоҷапарасту ватанфурӯшон тонҳо мақсадҳои шахсӣ ва манфиатҳои хаҷагонашонро пеша доранд.
Тадбирҳои андешидаи роҳбарияти давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон барои решакан намудани ин зуҳуроти нангин, даъват намудани тамоми кишварҳои олам ба ҳамоҳангиву ҳамдастагӣ дар роҳи мубориза ва муқовимат бо терроризм аз тарафи тамоми давлатҳои минтақа ва олам дастгирӣ ёфт. Ин аз он шаҳодат медиҳад, ки саъю талошҳо ба он равона карда шудааст, ки сулҳу суботу осоиштагӣ тамоми оламро фарогир бошад.