«Мо ҳомиёни Ватанем»

Бо мақсади идома бахшидан ба аксияи «Мо ҳомиёни Ватанем» 13 ноябри соли 2015 аз ҷониби КИ ҲХДТ дар шаҳри Қайроққум аёдати волидайни 3 нафар сарбозони дар хизмати Ватан буда аз Ҷамоати шаҳраки Чоруқдаррон ба ифтихори Рӯзи Парчами давлатӣ ба роҳ монда шуд.

Сарбоз Мирзоориф Рӯзиев дар даъвати баҳоронаи соли 2015 ба хизмат даъват шуда, дар шаҳри Душанбе сарбаландона хизмат мекунад. Ҳаитбой Эрманов бошад дар даъвати тирамоҳонаи соли равон ба хизмат даъват гардида, дар шаҳри Роғун ба хизмат оғоз кард.

Семинари таҷрибаомӯзӣ

Бо ибтикори шуъбаи маорифи шаҳр дар МТМУ-и №1 бо иштироки ҷонишинони директор оид ба корҳои тарбиявӣ семинар доир гардид. Ҷонишини директори МТМУ-и №1 Муҳаббат Кӯзиева, мушовири шуъбаи маориф оид ба корҳои тарбиявӣ Фазилат Фаридунова, мудири кабинети методии шуъбаи маориф Зебо Шокирова дар мавзӯҳои «Ҳуҷҷатнигорӣ», «Муносибати роҳбари синф ва омӯзгорон бо хонандагон» ва «Омӯзгор ҳам педагог ва ҳам психолог» суханронӣ намуданд.

Дар дарсҳои соати тарбиявии омӯзгорон Хайринисо Иброҳимова ва Ҳоҷалой Комбоева доир ба мавзӯҳои «Оила асоси давлат», «Дониш хоҳӣ, китоб хон» ҳузурдоштагони семинар ширкат варзиданд. Шиносоӣ бо маҳфилҳои доимоамалкунандаи «Гилембофӣ», «Рӯзгордорӣ», «Дастони моҳир» низ басо ҷолиб буд.

Сарпарасти ғамхор

Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон дар яке аз Паёмҳои хеш ба маҷлиси Олӣ таъкид дошта буд:

«Давлату Ҳукумати Тоҷикистон ҳаргиз намегузорад, ки ятимону ниёзмандон хору зор шаванд, худро дар зиндагӣ яккаву танҳо, бепарастор ва бе ҳифзу ҳимоя эҳсос намоянд».

Боиси хушнудист, ки пайравони ин гуфтаҳои неки Президенти мамлакат дар ҷомеа зиёданд. Ашхоси саховатпеша ва тоҷирону соҳибкорон амалҳои хайру савоб ва эҳсонкориву кумаки худро нисбат ба эҳтиёҷмандон ба таври доимӣ роҳандозӣ мекунанд.

Қайроққум дар фазои иттилоотӣ

Дастоварди тозаи насри тоҷик

«Паёми Суғд», №9, 2015

Маводи таҳлилии адабиётшиноси маъруфи шинохта Атахон Сайфуллоев оид ба асари нави Анвар Мирзоҳакими Олим «Дар паноҳи чашмҳо», ки қиссаи мустанад аст, рӯи чоп омадааст. Тавре А.Сайфуллоев ишора мекунад муаллиф баробари рӯ овардан ба ҳаводиси рӯзгор ва манзараҳои гуногунмазмуни ҳаёт, ки ҳама инъикоси ҳақиқати таърихӣ, воқеияти реалӣ мебошанд, инчунин нависанда аз заминларзаи Қайроққум ва ҷанги бемаънии тоҷикон ёдовар шудааст.

Фикри муфиде ба миён меояд, ки инсон дар муҳити ҳаводиси табии харобиовар ва ҷанги оламсӯз ҳеҷ аст, қадру қимате надорад. Аз ин лиҳоз ба қадри ҳаёти осоишта расида, ба ҷойи хусумату қудурат ва душманӣ дӯстию муҳаббат варзидан беҳтар аст. Қиссаи «Дар паноҳи чашмҳо» яке аз беҳтарин бозёфтҳои насри муосири тоҷик аст.